فراخوان
یادمان پنجاهمین سالگشت پایه گذاری کنفدراسیون
جهانی محصلین و دانشجویان ایران(اتحادیه ملی)
برگذاری
یادمان پنجاهمین سالگشت پایه گذاری کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایران-اتحادیه
ملی(کنگره ی نخست، پاریس، دسامبر1961-ژانویه 1962) به منظور تجلیل از مبارزات
سازمانی است، که در تاریخ ایران، از بسیاری جهات، چون سازمانی بی همتا، نقش
مؤثری در مبارزات مردم ایران در نیمه ی دوم سده ی چهاردهم خورشیدی برای دستیابی به آزادی،
دموکراسی، و حاکمیت ملی ایفا کرده است.
اگرچه جنبش
دانشجویی خارج از کشور عمدتاً توسط دانشجویان هوادار احزاب سیاسی پس از کودتای 28
مرداد 1332 برپا شد و آن احزاب، همچون دیگر احزاب در هر کشور دموکراتیک در جهان،
می کوشیدند بر آن سازمان در جهت اهداف خود تأثیر بگذارند، اما کنفدراسیون جهانی،
برغم تداوم فعالیت هواداران احزاب سیاسی در آن، بزودی پس از تأسیس پویایی ویژه ی خود را
یافت و به صورت پدیده ای مستقل به زندگی سیاسی خویش ادامه داد و تا زمانیکه از این
سنت آزموده منحرف نشده بود، نقش مهمی در زندگی سیاسی دانشجویان ایرانی و مبارزات
عمومی ضد امپریالیستی و دموکراتیک مردم ایران، بازی کرد.
این پویایی
ویژه ی کنفدراسیون در خط مشی کنفدراسیون بازتاب می یافت، که هیچگاه وابسته به سیاست
این یا آن حزب سیاسی، یا برآیندی از مجموعه ی سیاست های آن احزاب نبود، بل پویایی
ویژه ی کنفدراسیون جهانی در خط مشی مستقل آن از:
همه ی احزاب و سازمان های اپوزیسیون رژیم پهلوی
باز می تابید، که عبارت بود - از مبارزه برای تحقق احترام به حقوق بشر در ایران و
کشورهای همدرد، همچون الجزیره، فلسطین، مراکش، ویتنام، آفریقای جنوبی، شیلی، و جز
آن ها؛
- مبارزه ی
خستگی ناپذیر به منظور حمایت از مبارزات مردم ایران، بویژه کارگران، آموزگاران،
نویسندگان و هنرمندان، و دیگر قشرهای اجتماعی که حقوق سیاسی، فرهنگی، و اقتصادی
آنان پایمال می شد؛
- نبرد مداوم
برای دفاع از حقوق پایمال شده ی مبارزان و زندانیان در کشور و بسیج افکار عمومی
کشورهای محل تحصیل، برای اعاده ی حقوق زندانیان و قطع اعدام های سیاسی، صرفنظر از
عقاید سیاسی یا ایدئولوژیک قربانیان رژیم پهلوی؛
- کوشش مستمر
برای دفاع از حقوق پایمال شده ی زنان ایران که نیمی از جامعه ی را تشکیل می دادند؛
و
- حمایت بی
دریغ از مبارزات دانشجویان و مللی که در قید استعمارگران و/یا امپریالیست ها قرار
داشتند. ...
دست آوردهای
کنفدراسیون جهانی مدیون اساسنامه و نظام دموکراتیک حاکم بر پراتیک روزمره ی آن
بود، که، برغم اختلافاتی که ناگزیر در هر سازمانی پیش می آید، به پاس آموزش
بردباری و تحمل حقوق اقلیت، و احترام به تصمیم ها و اقدامات مسؤولان منتخب واحدهای
شهری، فدراسیون ها، و هیئت دبیران کنفدراسیون جهانی در اجرای مصوبات کنگره تأمین
می شد.
کنفدراسیون
جهانی، همچون یک اتحادیه ی ملی دانشجویی منحصر به فرد، توانست، با ایجاد کمیته ی
دفاع در سطح هیئت دبیران و شعبات آن در واحد های محلی و نشر (از 1965 به بعد) نشریه
دفاعی به نام پیمان، کارزار دفاعی برای نجات محکومان به اعدام و
آزادی زندانیان سیاسی را به نحو مؤثری به پیش ببرد و نتایج مطلوبی به دست آورد.
کنفدراسیون جهانی توانست، با برگذاری سمینارهای فرهنگی و آموزشی از یک طرف، سطح
کار جمعی را ارتقاء بخشد و دانشجویان را با مسائل مبتلابه جامعه ی ایران و عموماً
مبارزات مردم جهان برای حقوق خویش آشنا سازد و، از طرف دیگر، حس میهندوستی و
مسؤولیت اجتماعی آنان را ارتقاء بخشد.
بدینسان، کنفدراسیون جهانی به یک خانواده ی گسترده
و همبسته ای در خارج از کشور بدل شد که، از یک سو، توانست خلاء دوری از خانواده ها
را با تجمع هموطنان در آکسیون های فرهنگی، دفاعی، و اعتراضی پر کند، و از دیگر سو،
دوستی های عمیق تازه ای را میان اعضای خود به وجود آورد.
کنفدراسیون
جهانی توانست، برغم تلاش های رژیم شاه، که می کوشید چهره ی خود را از طریق روزنامه
نگاران زرخرید و با تکیه به دستگاه های تبلیغاتی دول بزرگ حامی اش همچون حکومتی
«دموکراتیک، مدرن، و خادم جامعه» بیآراید، با کوشش های خستگی ناپذیر خود در دفاع
از زندانیان سیاسی و تلاش برای منع اعدام کوشندگان سیاسی، رژیم پهلوی را آن چنان
که بود – ضد دموکراتیک، فاسد، دیکتاتورمنشانه، حامی سنت های ارتجاعی کهن، و خائن
به آرمان هایی که ملت ایران از زمان مشروطه به بعد مستمراً برای شان مبارزه می کرد
– از طریق نشریه ی ارگان خود 16 آذر، اعلامیه ها، جزوات، و کتب
اش افشا کند، و لذا به حمایت از خواست مردم و مبارزان درون کشور، درجهت سرنگونی
حکومت دست نشانده ی امپریالیست ها، برخاست.
کنفدراسیون
توانست با شرکت در زندگی دانشجویی کشورهای محل اقامت اعضای اش با جنبش های
دانشجویی اروپایی و آمریکایی(بویژه در جنبش معروف به جنبش 1968) در فرآیندی فعال آن
چنان پیوندی با آنان ایجاد کند، که طی آن تأثیرات متقابل هر دو سمت را در فعالیت
هایشان غنا بخشد.
کنفدراسیون نخستین
سازمان ایرانی بود که توانست با ایجاد یک نظام دموکراتیک گسستی واقع بینانه در
رفتار اجتماعی چند نسل از ایرانیان پدید آورد و، بر خلاف مدعیانی که ایرانیان را قادر
به عمل دموکراتیک نمی دانند، نشان دهد که ایرانی، برغم اختلاف های سیاسی که در هر
جامعه ای ناگزیر است، قادر است با بردباری و شکیبایی به کار مشترک و مؤثر دست زند
و نتایح مطلوب کسب کند. کنفدراسیون جهانی توانست طی پراتیک بیست ساله ی خود اعضای
خود را با اندیشه و رفتار مدنی و همچنین رفتار عرفی آشنا سازد و از آن نتایج
مطلوبی را کسب کند.
کنفدراسیون به
منزله سازمانی ضد امپریالیستی، دموکراتیک، توده ای، علنی و مستقل، تنها بر نیروی
توده دانشجو و فداکاری آنها متکی بود. کنفدراسیون با یاری خستگی ناپذیر مادی و
معنوی توده دانشجو فعالیت می کرد و اخاذی از اجانب را ننگ می دانست. ما
باید سنتهای این سازمان بزرگ را زنده نگهداریم و از دستآوردهای آن با همان روح
حاکم در کنفدراسیون تجلیل کنیم. کنفدراسیون متعلق به هیچ سازمان سیاسی نبود، متعلق
به همه دانشجویان ایرانی و جنبش ضد امپریالیستی و دموکراتیک عمومی مردم ایران بود.
این است که کمیته ای برای برگذاری یادمان پنجاهمین سالگشت پایه گذاری کنفدراسیون
جهانی محصلین و دانشجویان ایران-اتحادیه ملی، که مرکب از جمعی از دبیران پیشین
کنفدراسیون و فدراسیونها و مسئوولان و فعالان و اعضاء پیشین کنفدراسیون جهانی است،
برای تجلیل از دستآوردهای کنفدراسیون تشکیل شده است، که در گام نخست از همه یاران
و علاقمندان به حفظ این دستآوردها دعوت می کند، در روز شنبه 23ماه ژوئن در ساعت دو
بعد از ظهر در شهر ماینس آلمان حضور بهمرسانند. دستور جلسه تلاش مشترک برای
برگذاری هر چه موفقیت آمیزتر یادمان پنجاهمین سالگشت پایه گذاری کنفدراسیون جهانی
محصلین و دانشجویان ایران-اتحادیه ملی است.
برای
تماس می توانید با تلفن زیر ارتباط بر قرار کنید.
شماره
تلفن:
0049-(0)151/53594000
آدرس
پست الکترونیکی:
CISNU50@gmail.com
کمیته
برگذاری یادمان پنجاهمین سالگشت پایه گذاری کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان
ایران-اتحادیه ملی به
تاریخ 6 خرداد1391 مطابق 26 ماه مه 2012
